Büyüyoruz günbegün, olgunlaşıyoruz, yaşlanıyoruz.
Çocukluk güzel… Masum, dürüst, sırdaş… İnsanları yargılamıyorsun, gözlerini üzerlerine dikmiyorsun. Gıybet etmiyor çocuklar, laf sokmuyor, bile isteye kullanmıyor seni, ötekileştirmiyor. Hareketlerinin nereye gideceğinin hesabı içinde değil.
Bu noktada içimdeki çocuğu saklı tuttuğum için mutlu ve gururluyum. Zaman zaman yüzeye çıkması da bana çok iyi geliyor. Bir yandan özgür bir yandan tutsak kılıyor beni. Ama mutlu ve huzurlu.
Hayata ne yansıtıyorsan geri bildirimini alamıyorsun her zaman. Sevgi de saygı da karşılıklı olunca güzel. Gereğinden fazla verici olmak iyi kapılar açmıyor her zaman.
İnsanın kendini tanıması koruması kollaması ardından da diğer kişileri konumlandırması mühim… Bunun adı olgunlaşmak olmalı. Hayat kimisini ilk gençlik yıllarında mecbur bırakıyor büyümeye benim gibi…
İçimizdeki çocuğun adı umut olsun, yarınlarımız umut dolu olsun.
